Een Karelke

Effe tussenkomen!

Want we hebben met een groepke toelating gekregen om Monica’s blog te misbruiken. En dus gaan we met z’n allen haar bloemmetjes en gelukwensen enzo toewerpen. Yeah right, dan moet je vooral mij vragen. De rest mag hier gerust komen slijmen, ik kom hier brommen, knorren en pure azijn pissen, nah! Maar beste lezers, daar is ook een reden voor. Ten eerste is Monica niet op de redactie, en dus moet ik mijn favoriete sparringpartner missen bij het illustreren van de dagkrant. Want Monica en ik moet u weten, wij werken samen als Bonnie en Clyde, als Thelma en Louise, als Simon en Garfunkel, als Nicole en … euh ja nee laat maar slecht voorbeeld. Twee handen op één buik kortom. En nu is Monica er niet en ben ik veroordeeld tot het samenwerken met Tim, wat ook wel lukt maar meer te vergelijken is met Tom en Jerry, met Milquet en De Wever, met Bush en Osama…

Maar, niet alleen ben ik uit evenwicht door haar afwezigheid bovendien zadelt ons Monica mij met extra werk op vanuit die zandbak waar zij met haar schupke en zeef bezig is. Of ik effe haar foto’s kan afwerken want daar heeft ze het gerief niet voor bij (en ik zit toch de hele dag met mijn vingers te draaien moet u weten gromgrom, die krant maakt zichzelf knorknor). En dat tot daar maar dan komt het beste lezers en ik citeer: “Graag in mijn stijl, hé Karel!”

Kloenk! heeft u dat gezien beste lezers? Of ik het toch wel zeker in haar stijl wil doen. Ik ben al zo nerveus als ik andermans foto’s moet afwerken, maar nu moet ik het nog effe doen in andermans stijl ook. En als ik dan nog zou weten wat haar stijl is. Ge zou haar voor minder een zandstorm toewensen!

En wat is nu haar stijl van afwerken? Kijk die van Artur is gemakkelijk, hondje erbij klaar.

Oooh kijk hoe schattig. En ik doe mijn research goed, tis wel degelijk een Afghaanse windhond.

Moest ik het in René zijn stijl doen, dan had ik het beeld terug gebracht tot de geometrische essentie.

Let op het ritme van de terugkerende cirkels, versterkt door de rechthoeken erboven en doorbroken door de vrije vormen van de camouflage.

Moest ik dan weer mijn eigen stijl pakken dan gaan we meteen Magnum achterna:

Maar wat is nu Monica’s stijl. Weet ge Monica, ik ga uw foto’s gewoon een beetje opkuisen, levels wat juist zetten, helderheid oppoetsen. En de rest bekijkt ge zelf maar al ge terug zijt.

(René en Artur, tis maar om te lachen hoor)

(Monica, tis hier niet om te lachen se).

Karel

 

PS: Karel, Monica vroeg mij via mail dit te publiceren, ik heb hier en daar een foutje verbetert. I hope you don’t mind 😉 Groetjes, Imke